Irakurketa partekatua

 

Hamabostean behin, hogei minutu eskaintzen dizkiogu irakurketa partekatuko jarduera bati, gure eskolako neska eta mutil guztiek parte hartzen duten jarduera intimo bati. Ikastetxe osoan banatuta, haur txikienek arreta handiz entzuten dute helduek ikastetxeko liburutegitik aukeratu duten kontakizunen baten irakurketa. Une iheskorrak dira, eta Haur Hezkuntzako edo Lehen Zikloko ikasleak adi jartzen dira haurrek kontatutako istorioak entzutean, hala nola, haiek, gozatzen duten autoritateagatik, maisu bihurtzen diren istorioak, eta, minutu batzuez, munduko lanbide zaharrena bihurtzeko pribilegioa bizi dute: oraindik ez dakienari gidatzea eta laguntzea. Atsegin handia da eskolako korridoreetan zehar ibiltzea, ikasgeletako mahaien azpian begiratzea, izkina okertzea, ate baten atzean bidea egiten duen ahots-hari baten atzetik, ilustrazio batean iltzatutako begiak aurkitzeko, hiru urteko pertsona baten begirada distraitua, nora begira dagoen ez dakiena, oraindik aditu gabea den irakurleak ez baitu asmatzen entzulearen arreta harrapatzen. Izan ere, aipatutako eta ikusitako guztiaz gain, irakurketa partekatuaren esperientzia horren ondorioa urtero errepikatzen da, eta ikasleen artean parekatzea eskatzen duen jarduera guztietara zabaltzen da. Lotura afektiboa sortu da jada ikasle nagusien eta txikien artean... Segitzea, segitzea besterik ez da geratzen, urrundik, eten gabe...